Διαστάσεις γηπέδου

ΓΗΠΕΔΟ

Οι διεθνείς διαστάσεις του γηπέδου squash κωδικοποιήθηκαν στο Λονδίνο στα τέλη της δεκαετίας του 1920 και ορίστηκαν στα 9.75μ. βάθος και 6.4μ. πλάτος. Ο μπροστινός τοίχος έχει μια γραμμή (front wall out line) στα 4.57μ. από το έδαφος, η οποία συναντά τις πλαϊνές γραμμές (side wall out lines) που ενώνονται με τη γραμμή (back wall out line) που βρίσκεται στον πίσω τοίχο σε ύψος 2.13μ. και οριοθετούν τα προς τα πάνω όρια του γηπέδου. Ο μπροστινός τοίχος έχει επίσης τη γραμμή του σερβίς (service line) στα 1.83μ. και ένα μεταλλικό φιλέτο 43 εκ. για να παράγει χαρακτηριστικό ήχο όταν η μπάλα χτυπά εκεί.

Το ξύλινο δάπεδο χωρίζεται στη μέση από μια γραμμή, με το πίσω τμήμα να χωρίζεται με την half court line σε δυο τεταρτημόρια τα οποία περιέχουν από ένα service box, όπως φαίνεται στο παραπάνω σχήμα.

ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ

Τα δεδομένα των ρακετών καθορίζονται από τους κανόνες του αθλήματος. Οι πρώτες ρακέτες φτιάχτηκαν από γυαλιστερό ξύλο και φυσικές χορδές.

Οι παίχτες προσάρμοσαν τις ρακέτες που είχε φτιάξει ο Major Walter C. Wingfield για το τέννις, κάνοντας τις λαβές πιο κοντές για να είναι πιο εύκολες στο χειρισμό. Η πρώτη μεγάλη αλλαγή προήλθε από την εταιρεία Wilson η οποία καθιέρωσε το μεταλλικό σκελετό το 1967 παρουσιάζοντας το μοντέλο T2000. Από τότε χρησιμοποιούνται σύνθετα υλικά (graphite, kevlar, titanium, boron) τα οποία κάθε εταιρεία χρησιμοποιεί διαφορετικά και τα προωθεί πατενταρισμένα στην αγορά. Όλες όμως δίνουν σημασία στον τρόπο που μια ρακέτα θα μπορεί να προσφέρει ταυτόχρονα άνεση, δύναμη, σταθερότητα και προστασία από τους κραδασμούς. Οι μοντέρνες ρακέτες έχουν μέγιστες διαστάσεις στα 68,6εκ. μήκος και 21.5εκ. πλάτος με την επιφάνεια του πλέγματος να ανέρχεται στα 500εκ² (90 sq in) και το βάρος τους να κυμαίνεται από 210-255γρ.

Μπάλες

Όπως οι ρακέτες και τα γήπεδα έτσι και οι μπάλες άλλαζαν μορφή από την εμφάνιση του squash αρκετές φορές ανάλογα με τις συνθήκες του παιχνιδιού που επικρατούσαν την κάθε εποχή. Όταν σταθεροποιήθηκαν οι διαστάσεις του γηπέδου καθιερώθηκε και ένα μέγε0θος στις μπάλες. Αυτό ήταν δουλειά της Tennis and Rackets Association η οποία πήρε το άθλημα κάτω από την εποπτεία της την δεκαετία του 1920. Συγκεκριμένα ο Colonel R.E.Crompton από το Royal Automobile Club ήταν υπεύθυνος για το βάρος, τις διαστάσεις και την αναπήδηση για τις μπάλες από τις διάφορες εταιρείες που υπήρχαν. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι η Avon India Rubber Company έφτιαχνε άλλες ματ, άλλες γυαλιστερές, ακόμα και με τρύπα γνωστή ως Bath Club Holer. Η Silvertown Company έφτιαχνε μπάλες με μια «εμαγέ» επιφάνεια, ενώ η Gradidge Company (απορροφήθηκε από την Slazenger) κατασκεύαζε μπάλα που ήταν αρκετά εμπορική και σε διάφορα χρώματα παρά το ατυχές της όνομα (nigger). Τα επόμενα χρόνια έγιναν αρκετές προσπάθειες και μετατροπές ώστε να βρεθεί επίσημη και πιστοποιημένη μπάλα. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου καταστράφηκαν πολλά εργοστάσια και αρχεία για να μπορούμε να μάθουμε τον τρόπο και τα υλικά παρασκευής της κάθε μπάλας. Μετά τον πόλεμο συνεχίστηκε αυτή η διαδικασία με τις προσπάθειες των εταιρειών να επικεντρώνονται στην κατασκευή μπάλας που να συμπεριφέρεται καλύτερα, ανεξάρτητα από τις κλιματολογικές συνθήκες που θα επικρατούσαν. Έτσι φθάσαμε το 1999 οπου η εταιρεία Dunlop παρουσίασε μπάλες με διαφορετικά μεγέθη, χρώματα και χαρακτηριστικά ώστε να ανταποκρίνονται στις συνθήκες παιχνιδιού και στην ικανότητα των παιχτών.

Τρόπος κατασκευής μπάλας

Παρουσιάζουμε τον τρόπο κατασκευής της μπάλας Dunlop ώστε να γίνει αντιληπτή η πολύπλοκη αυτή διαδικασία που κρατάει πάνω από 150 χρόνια.

25 κιλά περίπου ακατέργαστο καουτσούκ από τη Μαλαισία παραδίδεται στο εργοστάσιο Barnsley σε μεγάλες μπάλες, ποσότητα ικανή για να κατασκευαστούν περίπου 1.200 μπάλες. Το καουτσούκ είναι από τη φύση του σε μια κατάσταση τέτοια ώστε είναι πολύ σκληρό και δύσκολο να δουλευτεί. Έτσι πλάθεται ώστε να έχει μια πιο ήπια συνοχή. Μια ποικιλία από φυσικά και συνθετικά υλικά και σκόνες προστίθενται στο λάστιχο για να του δώσουν τον απαιτούμενο συνδυασμό δύναμης, αντοχής και σωστού χρωματισμού. Η σωστή αναλογία υλικών παραμένει καλά φυλασσόμενο μυστικό, μια διαδικασία μυστικότητας αντίστοιχης της CocaCola, ενώ χρησιμοποιούνται περισσότεροι από 15 συνδυασμοί κατασκευής που περιλαμβάνουν υλικά όπως πολυμερή, υλικά πληρώσεως, βουλκανισμού, βοηθητικά μέσα επεξεργασίας, και ενισχυτικά υλικά.

Έτσι δημιουργείται μια μάζα υλικών που ζεσταίνεται και οδηγείται σε ένα περιστρεφόμενο μαχαίρι που φτιάχνει σφαιρίδια τα οποία ψήχονται και οδηγούνται σε μια πρέσα με δύναμη 1100lbανά τετραγωνικό εκατοστό και μια θερμοκρασία 140–160 ^οC για 12 λεπτά. Η θερμοκρασία βοηθά το υλικό να είναι εύπλαστο και να διατηρεί το σχήμα του. Αυτά τα σφαιρίδια σχηματίζουν τη μισή μπάλα που τα μισά ονομάζονται ‘half shell’. Το 50% από αυτά είναι λεία και το άλλο 50% με κουκίδες. Το καλούπι για αυτά με τις κουκίδες έχει μια καρφίτσα στο κάτω μέρος για να δημιουργηθεί το μικροσκοπικό λακκάκι που έχει τα διαφορετικά χρώματα που υποδηλώνουν τη ταχύτητα της μπάλας.

Όταν έχουν περάσει τις απαραίτητες επιστρώσεις στα μισά κομμάτια φτιάχνουν την κόλλα που θα τα ενώσει η οποία δεν διαφέρει πολύ σε περιεκτικότητα υλικών από τα σφαιρίδια. Τα κομμάτια ενώνονται με μια πίεση 1000lb ανά τετραγωνικό εκατοστό για 15 περίπου λεπτά. Μια περαιτέρω διαδικασία τράχυνσης δίνει στη μπάλα τη χαρακτηριστική ματ επιφάνειά της. Αφού πλυθούν και στεγνώσουν ακολουθεί η διαδικασία του ελέγχου η οποία γίνεται ακόμα με το χέρι από τέσσερις κυρίες, ενώ ακολουθούν οι τελικές ενέργειες τράχυνσης πλυσίματος και ελέγχου. Οι μπάλες δοκιμάζονται σε κάθε στάδιο της διαδικασίας ώστε να μπορούν να έχουν το λογότυπο της Dunlop και να είναι σύμφωνες με τους κανονισμούς της Διεθνούς Ομοσπονδίας Σκουός (WSF). Μέσα από αυτή τη διαδικασία δημιουργούνται οι μπάλες του squash που η διάμετρός τους είναι στα 4±0,5 εκατοστά και το βάρος τους στα 23-25 γραμμάρια.

Χρώμα	Ταχύτητα	Αναπήδηση
Πορτοκαλί	Πολύ Αργή	Εξαιρετικά Χαμηλή
Διπλή Κίτρινη	Αργή	Πολύ Χαμηλή
Μονή Κίτρινη	Αργή	Αργή
Πράσινη ή Άσπρη	Μεσαία /Αργή	Μεσαία
Κόκκινη	Μεσαία	Υψηλή
Μπλε	Γρήγορη	Πολύ Υψηλή

Η «διπλή κίτρινη» παρουσιάστηκε το 2000 και αντικατέστησε τη «μονή κίτρινη» στους επίσημους αγώνες ενώ η πορτοκαλί χρησιμοποιείται σε πόλεις με μεγάλο υψόμετρο όπως το Μεξικό, το Κάλγκαρι, το Ντένβερ και το Γιοχάνεσμπουργκ.

Ένδυση

Οι παίχτες πρέπει να φοράνε άνετα αθλητικά ρούχα και κατάλληλα παπούτσια, τα οποία θα τους δίνουν τη δυνατότητα της σταθερής και ασφαλούς μετακίνησης. Προτιμώνται παπούτσια που το υλικό κατασκευής της σόλας δεν αφήνει σημάδια στο γήπεδο.